(Pokusy M. Malovec - Provoj de M. Malovec)
(U kmene mého těla)
Ĉe trunko de mia korpo
sur kraketanta branĉo
kaŭras glacitrema pasera hirtulo
kaj ĉiuj fingroj
streĉas la volon kontraŭ la frosto.
Nigrema frosto
nuligas strebadon
de la ruĝa disko
varmi, varmigi kaj veki
la subnutritan konscion
ĉe pentristo de lazura sopiro.
La trafrostita pasero
ĉe trunko de mia korpo
baraktetas,
dum la fingroj
streĉas sin kontraŭ la frosto
kaj ame etendiĝas
al la steloj.
(Rusalku, která oněměla...)
Najadon, kiu iĝis tute muta
pro vana alhoma amo,
en kampoj, steloj, korpo bruta
kaj en softa tuŝo de ilia mano
bildigis skulptisto per akro de ĉizilo
kaj pentristo per irizo de paletro;
la kosmo nin tornas en ronda stilo,
suprenĵetitaj sagoj falas retro.
En kampoj, steloj kaj korpo bruta
kaj en softa tuŝo de ilia mano
estas verkado, kiu iĝis tute muta,
elokventa alhoma amo.
AMORO EN SPACŜIPO
(Amor na raketě)
Amoro en spacŝipo al Venuso
en skafandro ne pli ĉarmas ol muso
tamen li amegas la planedon
de pluso ĝis minuso.
Li oferus eĉ disbaton de atomo
por akiro de pria kono.
Li afliktas. Kial kaj pro kio
scias eĉ ne komputilo.
Poetoj, eĉ ĉiu minora,
kalkulantaj sin al la klasiko
kiel kulmino de komputora
tekniko,
amoron uzas kun profito
en fablo kaj mito,
sed tiu en spacŝipo al Venuso,
restis ekster ilia fokuso.
(Praha je pečeť)
(Slepě jinam,
str. 28)Blinde pluen
ni rapidas
la pavimo
paŝojn gvidas
sed la kurbaj
stratetoj
restas sub la
palbebroj.