Ni elpetis fragmenton el la dua prelego por publikigo.

La virino en la verkaro de Piĉ konstante metamorfoziĝas. Ŝi aperas en multaj eldonoj, laŭ la bezonoj de la rakonto, laŭ la bezonoj de viro.

Ili do estas diversaj - ĉiam alia virino. Naiva, ĉarma, kompatinda aŭ sopirata, en la poemaroj. En Litomiŝlo - tiu kaj tia, revoj kaj rememoroj. En Klaĉejo - la virino ordinara, ne tre klera. En la Verkist-Ordeno - la virino intelekta kaj delektinda, inteligenta kaj vivema. En La Bermuda triangulo la eksterordinara virino: siaspecaj sorĉistinoj, iel misteraj - petolemaj, scivolaj, ritoplenumaj, ekstersense ekstrasensivaj kaj sciaj. Elstaraj rakontoj kiel: Tio ja, ree, estis nokto, La pereo de Sodomo, Linio de fido, kaj Simpozio pri -ata -ita

En unu el la ‚bermudaj‘ rakontoj ni legas (111): ”Al ĉiinu, kiun vi iam renkontis, al ĉiinu, kiun vi iam eble iom amis, al ĉiinu, kiu al vi plaĉis, vi estas iel mistere ligita kaj kroĉita, kaj vi ne povas vin malligi. La rememoroj pri ĉiu tiinu iras kun vi kaj neniam vi kapablos ĝin perdigi.”

Mi kredas, ke tio validas por ĉiu el ni. Kaj iras kun ni, ne sole la vivaj virinoj, kiujn ni konis aŭ renkontis reale - la revidataj, la malaperintaj, la formortintaj - sed ankaŭ la virinoj kiujn kreis la arto de pentristoj, skulptistoj, filmistoj, fotistoj, kaj verkistoj; akompanas nin, krom veraj virinoj, ankaŭ paperaj virinoj.

Ĉe la demando ”Kia estas la virino en la verkaro de Piĉ?” ni devas ankaŭ, ni ne povas tion preterlasi, kalkuli kun la motivo. La celo de multaj scenoj, krude lascivaj, en kiuj Piĉ priskribas delogadon, amoradon aŭ masturbadon - tiu celo povas ŝajni rekte erotika, iuj eĉ asertus, ke pornografia. Sed detala esplorado de la variaĵoj de tiu temo, kombinita kun paŭŝale supervida rigardo de la tuta vivoverko, rivelas ke ĉio ĉe Piĉ servas al la ellaborado de lia literatur-bildo, al kreo de romanlingvo.

Ĉe la fino de Kritiko kaj Recenzistiko Piĉ skribis: ”Kaj ĉu mi reakcentu, ke mia eksterordinara danko apartenas ankaŭ al la virino, al kiu ĉi tiu libro estas dediĉita, kaj kies nomo troviĝas sur la fronta paĝo?”

Kiu ‚virina‘ nomo? - Ĉu Litomiŝl? Aŭ ĉu, en la titolo, la nomo Esperanto?

Christian Declerck

Post libera pluvega posttagmezo venis gaja vespero kun geknaba zimbalona muzikgrupo Lipina el Vracov, pri kiu ni hieraŭ skribis ”infana”, sed pli bone estus diri ”junulara”, ĉar nur violonistoj kaj unu dancanto estis 15- aŭ 16-jaraj, dum la ceteraj estis 20-jaruloj aŭ eĉ pli aĝaj. Kvin paroj dancis folklorajn ĉiregionajn dancojn, kelkajn solojn kantis la zimbalonanta knabino, poste la menciitaj violonistoj, sed plej ofte kantis la dancantaj paroj mem. Fine de la programo ili prezentis konkursajn ludojn kun ĉapeloj - oni laŭ ritmo de la muziko devas preni la ĉapelon de la najbaro kaj meti sur la propran kapon, kiun dume liberigis la alia najbaro. La muziko iĝas ĉiam pli rapida, ĝis iu el la ludantoj fuŝas la ludon. Poste ili ”eltiris” plurajn spektantojn sur la dancejon (liberigita loko en la vestiblo de la tranoktejo Interstudent), por ke ankaŭ ili elprovu tiun ludon. La programo estis fermita tiel, ke la knaboj invitis al danco konferencaninojn, la knabinoj konferencanojn kaj en pluraj sovaĝaj dancoj ilin ŝvitigis.

8.00-9.00 matenmanĝo

9.00-13.00 prelegoj (Dörr, Gacont - prezentos Fontannaz kaj Grossman)

30. ekskurso al kastelo Milotice (per propraj veturiloj)

20.00 Esperanto en filatelo (Hasala)