D U F O R Ĝ I S T O J

/Dva kováři v městě…/

Loĝas en urbeto pace en kvieto

du forĝistoj sur la plac´

unu huf-ferumas

dua amindumas,

Anjon el bien´ sen lac´.

Luno hele brilis

kaj mi amsopiris

sur la voj´ al amatin´,

luno brilis hele

nokte surĉiele,

kvazaŭ ĝi komprenus min.

Venis el vilaĝo,

venis la mesaĝo

de la vokta solfilin´,

ke ŝi ne malemus,

se mi al ŝi venus

kaj brakumus arde ŝin.

Fil´ pripensu bone

antaŭ ol senkone

iĝi al virino sklav´,

ĉar ne ĉiam beno

ino el bieno

estas, kiam pasos rav´.

Tradukis Jiří Kořínek

Verda Voĉo de Doksy, No. 5, 4. 8. 1952