Valda Vinař

Dum ĉielploro

Vi amoj longe forpasintaj

al la land´ de nereveno –

kial min ektuŝis via

vana bonodor´

nun, en la hor´

melankolia

dum la rev´ trans la kurteno

de ĉiela griza plor´

la senkonsola –

kiam tristas mi pro amdolor´… ?

Florkronoj vane mortvenkintaj

kun odoro la funebra -

kial mi, entombigante

vin en propra kor´

sen rememor´

tamen konstante

vidas vin en sonĝo febra,

kiam ĉio iĝas for

kaj neniiĝas -

por ke restu nur la amdolor´.

Speguloj palaj, blindiĝintaj

pro la bril´de l´ama ardo –

vin dormonta lecigito

ne bezonas por

song´sen kolor´

kaj sen ekscito - -

estas certe ja hazardo,

ke en jena pluva hor´

li resopiris

je la amfeliĉ kaj amdolor´

(Vento por Floraj ludoj de SKED 1950)

Verda Voĉo de Doksy, 1950-13-01/02